‘Geïsoleerd zitten’ was de wielerterm van de dag gisteren. Maarten Ducrot en Herbert Dijkstra gebruikte deze term om aan te duiden dat Christopher Froome alleen was komen te zitten in de groep der favorieten. Bij Tour de Jour op RTL 7 gaf Michael Boogerd te kennen dat de Sky ploegleiding zondag in handen was van de grote baas Dave Brailsford en dat dit de mogelijke oorzaak was van het waardeloze optreden van de Sky wielerploeg in de ondersteuning van hun kopman ten opzichte van het superieure optreden dat een dag eerder was vertoond door dezelfde ploeg. Op zaterdag stond Richie Porte nog in tweede positie klaar om als luxe reserve bij eventueel malheur van kopman Froome de aspiraties van team Sky voor een opvolgende tourzege te kunnen continueren. Een dag later was alles geheel anders. Porte blies zichzelf op als laatste knecht van Froome op de eerste berg van de dag en verloor uiteindelijk 17:59. De wieleruitdrukking ‘jezelf opblazen’ moet in deze natuurlijk niet te letterlijk worden genomen en is enkel terroristisch voor de betreffende renner zelf die hierdoor een zwaar ellendige etappe beleefd. Daar bleef het overigens niet bij qua ellende voor de mannen in het zwart-blauw. Peter Kennaugh viel met fiets en al in een ondiep stukje bebost ravijn en Vasil Kirjenka haalde de tijdslimiet niet en werd uit de strijd genomen. Voordat ik een bruggetje ga slaan tussen deze negende etappe van de Tour de France van 2013 en een discussie met Jort Kelder bij Knevel & Van den Brink wil ik nog even stilstaan bij een grappige opmerking van Wout(er) Poels die een NOS-verslaggever (Jeroen Stekelenburg?) waarschuwde voor een vrachtwagen die hem tijdens een interview dreigde plat te rijden. Heel droog merkte Wout op, terwijl hij op een hometrainer een cooling down deed, dat het weleens het laatste tourinterview van de NOS kon zijn als de interviewer en zijn camera- en geluidsman niet opzij zouden gaan voor een passerende vrachtauto. De NOS-verslaggever bedankte Poels weliswaar, maar bracht Wout vervolgens wel aan het huilen door bij zijn geweldige prestatie (7e plaats in rit 9) te refereren aan de verschrikkelijke valpartij van Wout Poels in de Tour van 2012 die hem bijna het leven kostte en de heroïsche wijze waarop hij zich heeft teruggeknokt naar een niveau waarmee hij zich weer kan meten met de besten in een bergrit in de Tour. Het voormelde bruggetje zit in de theses van Michael Boogerd. Een zenuwlijdende ploegbaas die zijn renners zich kapot laat rijden met alle gevolgen van dien. In de discussie aan de tafel van het EO programma van Andries Knevel en Tijs van den Brink tijdens hun gesprek met Jort Kelder en Hans Spekman (PvdA) ging het over de vraag of de top-inkomens in het bedrijfsleven aan banden moeten worden gelegd? Geld is de hoofdmotivatie van het menselijk bestaan volgens Kelder en als reden waarom er weinig toppers bij de overheid gaan werken, gaf hij als verklaring dat niemand zich voor een salaris tot de Balkenende norm kapot zou werken. Daargelaten dat er naast geld in het leven ook andere beweegreden zijn om voor de overheid te willen werken, erger ik mij op meerdere manieren mijn boxershort als een string in mijn naad aan de door die bretelsfetisjist gebezigde uitdrukking ‘kapot werken’. Net alsof die graaiende topondernemers zich allemaal de ballen uit hun broek werken. Begrijp me goed er zijn ondernemers die enorm hard werken, maar er zijn ook loonslaven bij de overheid die zich helemaal scheel arbeiten. De rechtvaardiging in de financiële vergoeding hiervoor ontbeert in een zeer groot aantal gevallen. Bovendien heb je het leven niet helemaal begrepen als je jezelf kapot werkt. Als workaholic preek ik nu ook tegenover mezelf, maar het lijkt mij een gezond adagio om te werken om te kunnen leven en niet om te leven om te kunnen werken. Om woord bij daad te voegen gooi ik de pannen erop. Ik heb mijn computer uitgezet, ben het gebouw uitgelopen en sta nu op het perron in de zomerzon op de trein te wachten met een mango sapje ter verkoeling dat ik van ProRail heb gekregen vanwege de overlast op het station in Den Bosch. Ik streef naar een gezond, verantwoordelijk arbeidsethos. Dus van mij mag Jort lekker geïsoleerd komen te zitten als hij zich voor een monsterlijk salaris kapot wil werken. Zes plankjes om hem heen en in zijn houten pyjama (zonder bretels) met tuin op zijn buik naar het grote onbekende. Echter, eerlijk gezegd kan ik mij Kelder niet echt hard werkend voorstellen. Hij is toch meer het type dat op een eenvoudigere wijze zijn doekoe wenst binnen te harken.
manophetperron 