(Ruwe schetsen uit) Het Dagboek van een Sabeltand Schorpioen

Just plain stupid!

Elke keer dat je denkt dat de Nederlandse Spoorwegen – hierna: niet de NS, maar de TFS (Tera Falende Spoorwegen) – niet dommer kan, verpulveren ze als een Usian Bolt in z’n beste dagen hun eigen faalrecord. Er bestaat 50.000% meer kans op het feit dat Luis Suarez afkickt van het dwangmatig bijten van tegenstanders en bij een orthodontist zijn rattengebit laat fixen, dan dat de TFS stopt met het episch falen. Op 9 juli 2014 valt het doek voor het papieren treinkaartje en moet de treinreiziger in Nederland van treinkalief Timo Huges alles digitaal doen met een OV-chipkaart. Zoals het een goed extremistisch spoorkalifaat betaamd geheel tegen de wens van zeer veel treinreizigers in. Nee, niet enkel van digibeten die de technologisch vooruitgang vervloeken, maar ook reizigers met privacy bezwaren,  gezonde achterdocht jegens het achteroverdrukken van 22,9 miljoen euro door de OV-bedrijfsmaffia bij uitcheckverzuim of verstandige treinreizigers met een abonnement die de OV-chipkaart gewoon benoemen wat het is: “technologische achteruitgang” omdat zij nu voor de TFS en andere OV-bedrijven worden gedwongen om dagelijks in- en uitcheck statistieken bij te houden. Doe je niet mee dan wordt je door kalief Huges verbannen van de stationkalifaten van de TFS en volgen lijfstraffen die zelfs een hardliner als kalief Abu Bakr al-Baghdadi van de Islamitische Staat van Irak en al-Sham (ISIS, sinds 1 juli 2014 nog slechts IS) doen verbleken. Qua veiligheid is die OV-chipkaart overigens ook vrij eenvoudig te kraken met kleuter hacksetjes die verkrijgbaar zijn bij de Boerenbond, Blokker, HEMA, Albert Heijn, Jumbo en Bruna. Een beetje handige nerd zet er voor € 10,- in een handomdraai al snel een reistegoed van € 500.000,- op. Immers, zo’n technische studie moet ook betaald worden na het omzetten van de studiefinanciering in studievoorschot (Let op!: lenen kost geld in het leenstelsel van minister van Onderwijs Jet Bussemaker). Het nieuwe faalrecord wordt door de TFS neergezet met behulp van deze technologische achteruitgang voor de doorgewinterde treinreiziger. Het impliceert namelijk ook dat als je als treinreiziger voor de 12 miljardste keer een enorme vertraging door the-usual-suspect redenen van de TFS en partner in crime ProRail (lees: nog niet eens AmateurRail) hebt opgelopen vanwege het totaal ontberen van enige vorm van incasserende flexibiliteit op het Nederlandse spoornet – kort samengevat: de aanrijding met een spoorbielsplaat voor je kop storingen en werkzaamheden van uiteenlopende aard vertragingsredenen – moet je zelf flink digitaal aan het werk van de TFS. Klantenservice heeft dat in het spoorwegkalifaatjargon. Om je geld terug te krijgen bij (monster)vertragingen dient een account te worden aangemaakt op de site van TFS: mijn NS. Bedrijven die uit ‘serviceverlening’ hun klanten een “mijn nader in te vullen bedrijfsnaam” laten aanmaken, verdienen een EMP (electromagnetische puls)-massage, een Loden Loekie, een open dag op hun hoofdkantoor voor rivaliserende motorbendes en een ijzig koude douche becommentarieerd door de slechtste voetbalcommentator op het WK Voetbal 2014 in Brazilië: Arno Vermeulen. Indien het aanmaken van ‘Mijn NS’ op de website van TFS slaagt, wat totaal geen zekerheid is omdat het onverschillig bevestigen van de cookies disclaimer om de site op te kunnen al problemen kunnen ontstaan omdat bevestigingsknoppen op deze website niet werken. Tip: klooi wat met de ingestelde taal English/Nederlands en dan kom je er door. Na het succesvol aanmaken van Mijn NS via de standaard irritante bevestigingsemail om de ‘Mijn NS’ te activeren, begint de ellende pas echt. Wachtwoordalzheimer treedt bij elk bezoek op, zowel van de kant van de NS website als van de klant want een gemiddelde klant heeft in dit internettijdperk al een terroristisch hoog aantal wachtwoorden waarvan spontaan plotselinge, godzijdank tijdelijke, dementie ontstaat. Nieuw wachtwoord kan worden aangevraagd na het invullen van je emailadres (nog zo’n handeling waarvan je spontaan begint te kokhalzen) en zo’n mega irritante captcha (hiervoor is stevige anger management kalmeringsmedicatie vereist). Enfin, als je bent ingelogd en je naar mijn startpagina (de jeuk is echt al ondraaglijk geworden) bent gegaan doen vreemd genoeg de knoppen OV-chipkaart koppelen en stap 1: kaartservicecode aanvragen het wel. Het OV-chipkaartnummer mag worden ingevuld. Joepie!!! Vervolgens nog 2 maal het emailadres. Bij een ander emailadres dan het emailadres dat is gebruikt voor ‘Mijn NS’ wil kalief al-Huges (de opvolger, plaatsvervanger en rentmeester op aarde van George Stephenson, de uitvinder van de eerste praktisch toepasbare stoomlocomotief) dat de inmiddels zwaar geïrriteerde en gefrustreerde treinklant het navolgende doet:

  • om de kaartservicecode te ontvangen en vervolgens gebruiken (stap 2), uw OV-chipkaart eerst eenmalig aanbieden aan de NS-kaartautomaat (of één van de overige ophaalpunten voor de OV-chipkaart) om de kaartservicecode te activeren. Als u niet langs de automaat gaat, ontvangt u per e-mail geen kaartservicecode, en kunt u dus niet verder met stap 2!
  • Bij uw bezoek aan de NS Kaartautomaat houdt u uw OV-chipkaart voor de kaartlezer en kiest voor ‘ophalen bestelling’. Volg daarna de aanwijzigen op het scherm.

Timo Huges

Timo Huges lacht dus eigenlijk zijn machteloze klant die zijn vertragingsvergoeding wil keihard recht in zijn gezicht uit met dit verkapte: “When I say jump, you say how high”. Ondertussen is het al opgevallen dat de “verder-knop” het niet echt doet op de website, maar dat na het invullen van het bevestigingsemailadres (ja, echt 2 keer invullen dat verdomde emailadres knippen en plakken mag niet van de spoorkalief) er gelukkig op enter kan worden gedrukt om verder te geraken in deze digitale, trage TFS spot on typerende omgeving. Dan komt het onvermijdelijke TFS episch faalmoment toch eindelijk bij “controleer uw gegevens”. De controle bestaat namelijk enkel uit het drukken op de verder knop. Er zijn geen vluchtwegen meer in deze doodlopende steeg. Er kan gedrukt worden op de knop tot je een ons weegt, maar you can never leave. Bellen naar de klantenservice (ja, echt zwaar irritant met zo’n ingesproken bandje met excuus tekst dat het momenteel erg druk is en zo’n fijn (zeker voor een smartphone) keuzemenu waarbij je cijfers moet intoetsen om uiteindelijk bij de juiste TFS-lakei het beklag te doen en de vraag te stellen waarom die #@%$^&-site het niet doet. Antwoord, echt waar: “De NS website werkt alleen op Internet Explorer omdat webbrowsers als Safari, Google Chrome en Firefox te beveiligd zijn”. Dus, als de MohP het goed begrijpt, werkt de website van de TFS – waarvan enkele willekeurige knoppen wel werken op voormelde alternatieve webbrowsers – alleen volledig op de browser van Microsoft, die juist vaak in het nieuws is vanwege het dichten van een groot veiligheidslek en niet op (citaat van de NS-medewerker:) “te beveiligde webbrowsers”. Vreemd, daar hebben miljarden websites helemaal geen last van. Kort en goed: Het is derhalve niet mogelijk om digitaal je geld terug te krijgen bij NS treinvertragingen als je geen Microsoft computer en/of een te beveiligde webbrowser gebruikt. Daar zou Mel Gibson in 1997 reeds een Conspiracy Theory in zien. De MohP noemt het met een kapot gebeten onderlip (Giorgio Chiellini, Otman Bakkal en Branislav Ivanovic waren niet voorhanden) met plat Uruguayaanse tongval: Just plain stupid! Een passende straf voor Timo Huges bestaande uit een geldboete van 100.000 Zwitserse Francs, het vier maanden niet mogen reizen op 9 officiële Nederlandse intercitytrajecten en het zich in die periode ook niet met trein- of spoormaterie mogen bezighouden (inclusief het zich vertonen op stations of in de buurt van rails) is dan ook zonder enige twijfel zeker niet excessief.

Standaard
(Ruwe schetsen uit) Het Dagboek van een Sabeltand Schorpioen

Welcome to paradise

Tahiti (net als Bora Bora onderdeel van Frans Polynesië) doet als kampioen van Oceanië mee aan het pre-WK toernooi in Brazilië (Confederations Cup). Australië heeft zich namelijk in 2006 aangesloten bij de Aziatische voetbalbond en Nieuw Zeeland had een totale uitputtings off day tijdens de halve finale van de Oceanische voetbalkampioenschappen en verloor met 2-0 van Nieuw Caledonië. Dit toernooi, de OFC Nations Cup, werd namelijk op de Salomoneilanden afgewerkt in de jungle in slechts 9 dagen. Hierdoor werd Tahiti op 10 juni 2012 in het Lawson Tama Stadium in Honiara kampioen door in de finale New Caledonia te verslaan met 1-0. Het winnende doelpunt was van Steevy Chong Hue, die in het seizien 2011-2012 speelde voor de Belgische derdeklasser BX Brussels. Tahiti, een eiland in het Polynesische paradijs, kent maar één 33-jarige profvoetballer in hun Confideration Cup selectie: Marame Vahirua, die 6 jaren bij Nantes speelde in Frankrijk en nu zijn laatste betaald voetbaljaren slijt in Griekenland bij Panthrakikos. Kanoën en beachsoccer zijn meer hun ding. Enfin, hoewel ze door een extreem zwak en ongeïnspireerd Nigeria uiteindelijk ruim werden verslagen (1-6) met wel 3 eigen goals, scoorde ze ook een doelpunt en bijna zelfs een tweede. De vreugde bij Tahiti na de door hun gemaakte mooie kopbal van Jonathan Tehau, wiens 2 broers en een neef ook tot de selectie behoren, met bijbehorende kanobeweging was erg inspirerend voor een vreugdevolle kijk op het voetbalspel dat al jaren wordt geteisterd door het grote geld van Russische oligarchen, Arabische sjeiks en andere schofterig rijken als bijvoorbeeld Robert Murdoch (voetbal uitzendrechten), Malcolm Glazer (Manchester United) en Vincent Tan (Cardiff City). Tel daarbij op de bejaarde, corrupte fossielen als Joseph Blatter die al jaren de dienst uitmaken in het bestuur van de diverse voetbalbonden. Deze dino’s onthouden de voetballiefhebber ook al jaren eerlijkere wedstrijden door nog altijd niet het gebruik van technische hulpmiddelen volledig toe te staan. In al deze ellende was er tijdens de op zich onbelangrijke wedstrijd tussen voetbaldwerg Tahiti en de stoere Afrikaanse kampioen Nigeria even een lichtpuntje. De voetbalcapaciteiten van de flegmatieke nummer 3, Vahirua, van de nummer 138 van de FIFA-ranglijst (juni 2013) Tahiti vielen het meest op. Deze speler werkte zich kapot, kwam een aantal keren een Nigeriaan voorbij, maar moest wel totaal loss, na een knullige pass uit oververmoeidheid die de 1-4 (een eigen doelpunt van de Tahitiaanse doelpuntmaker J. Tehau) inluidde, worden gewisseld. Deze speler zou niet misstaan bij een team als Roda JC, maar zoals NOS-commentator Arno Vermeulen als zei tijdens de wedstrijd: “Je moet zo’n speler van Tahiti alleen niet op een flatje zetten met uitzicht op een grijze muur”. Ik ben het met Arno dat als je de schoonheid van Frans Polynesië bent gewend je kei kapot gaat in Kerkrade. Gewoon na de Confederations Cup weer lekker terug naar het paradijselijke Tahiti met de shirtjes van John Obi Mikel (Nigeria/Chelsea), Andrés Iniesta (Spanje/Barcelona) en Edinson Cavani (Uruguay/Napoli) in je tas en een geweldige ervaring rijker.

Standaard